Ustawa z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1115, z późn. zm.) weszła w życie 13 lipca 2018 r. Funkcjonuje zatem w polskim systemie prawnym już prawie 1,5 roku. Akt ten nałożył na różne podmioty wiele nowych wymogów i obowiązków. Między innymi z tą regulacją musieli zmierzyć się biegli rewidenci. Jak wygląda praktyka w tym zakresie?
Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy
Zasadniczym celem ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu było dostosowanie polskich przepisów do regulacji, zawartych w dyrektywie 2015/849 oraz znowelizowanych zaleceń FATF (Financial Action Task Force). Poza tym chodziło o zwiększenie efektywności krajowego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Dzięki nowym przepisom wykrywalność przestępstw miała wzrosnąć, a kontrola przepływu pieniędzy pomiędzy poszczególnymi podmiotami miała stać się łatwiejsza i efektywniejsza. Na szereg podmiotów nałożono nowe obowiązki, a wśród zobowiązanych znalazły się nie tylko podmioty, bezpośrednio związane z rynkiem finansowym. Nowe powinności objęły między innymi banki, domy maklerskie, instytucje płatnicze, zakłady ubezpieczeń, kantory, przedsiębiorców, księgowych, a także biegłych rewidentów.
Obowiązki biegłych rewidentów
Biegli rewidenci oraz księgowi zostali zobowiązani do podejmowania określonych czynności, zmierzających do zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa finansowego swoich klientów, a także ułatwiających kontrolę właściwym organom. Oczywiście katalog tych powinności nie jest tak szeroki, jak chociażby w odniesieniu do instytucji finansowym, ale niewątpliwie może stanowić pewną dolegliwość. Ministerstwo Finansów wielokrotnie podkreślało, że tych obowiązków nie należy lekceważyć. W żadnym wypadku nie można umniejszać ich roli. Biegli rewidenci powinni zatem, podobnie jak inne podmioty zobowiązane:
- identyfikować i oceniać istniejące ryzyko, związane z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu;
- wdrażać i stosować środki bezpieczeństwa finansowego proporcjonalne do ryzyka zidentyfikowanego podczas analizy klienta;
- gromadzić i przekazywać odpowiednim instytucjom informacje, wskazane w ustawie;
- współdziałać z Generalnym Inspektorem Informacji Finansowej;
- wdrażać działania o charakterze organizacyjnym, które zmierzają do zapewnienia właściwej realizacji podstawowych zadań instytucji obowiązanych.
Jak to wygląda w praktyce?
Biegli rewidenci powinni zatem zgłaszać Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej wszelkie podejrzane (ich zdaniem) transakcje i czynności, podejmowane przez podmioty, dla których świadczą określone usługi. Jak wynika jednak z praktyki, liczba takich zgłoszeń jest raczej symboliczna. Wynika to przede wszystkim z uznaniowości w zakresie oceny, czy dana transakcja jest podejrzana czy też nie. Przepisy ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu nie wskazują bowiem żadnych, precyzyjnych wytycznych, pozwalających przesądzić o tym, czy dana informacja nadaje się do przekazania GIIF, czy też nie.
Przede wszystkim dobro klienta
Kancelaria Magnet świadczy kompleksowe usługi, związane z szeroko rozumianym doradztwem finansowym. Oczywiście znamy i stosujemy przepisy ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Przede wszystkim mamy jednak na względzie bezpieczeństwo finansowe naszych klientów. Wspieramy rozwój biznesu i dbamy o jakość informacji finansowej.